தன்னம்பிக்கைக் கவிதை – பகுதி 2
சிவப்புக் கம்பளம்
பா. தேவிமயில் குமார்
◆ விழித்திருக்கும் நேரமெல்லாம்
விருப்பத்துடன் உழைத்திடு,
உன் இலக்கினை நோக்கி
அடிகளை வைத்திடு !
◆ முன்னேற்ற எண்ணங்களும்
முடிவிலா ஆசைகளும்
தொடரோட்டம் போல
தோன்றிக்கொண்டே இருக்க வேண்டும் !
◆ எதிர் மறையான
எண்ணம் கொண்டவர்களின்
எதிரில் கூட நிற்காதே !
அவ்விடத்தை விட்டு
அகன்று விடு, அதுவே விடுதலை !
◆ அவமானத்தைப் பார்க்காத
ஆட்கள் யாருமேயில்லை,
சமுதாயம் எட்டி உதைத்த
சாதாரண மனிதர்களே
இன்று…..
இங்கு மட்டுமல்ல,
உலகம் முழுவதும், சாதித்துள்ளார்கள் !
◆ உன்னை நிராகரித்த
உறவுகளும், நட்புகளும்,
உன் சாதனைக்குப் பிறகு
உறவென்று ஓடி வருவார்கள்,
அது வரை அமைதியாயிரு !
◆ சிவப்புக் கம்பளம்
சிரித்தபடி உனக்காகவே
காத்திருக்கிறது, உன்
காலடிகள் பட தவமிருக்கிறது,
காலம் கடத்தாதே, வா !
◆ விட்டுக்கொடுத்தல் என்பது
வாழ்க்கையில் முக்கியமே !
ஆனால்….
வெற்றியை விட்டுத்தராதே
வீறுகொண்டு, உழைத்திடு !
◆ வாழ்த்துக்களையும், நல்ல
வார்த்தைகளையும் மட்டுமே
கேட்டுப் பழகிடு, அதுவே
கனிவான வாழ்க்கைப் பாதையை
காட்டிடும் உனக்கு !
◆ அன்று,
நிராகரிக்கப்பட்டவர்களின்
நீண்ட பெயர்ப் பட்டியல் தான்
இன்று
சாதனை மனிதர்கள் இவர்களென
சரித்திரம் படித்துக் காட்டுகிறது !
◆ ஒரு கல்லைத்தான்
செதுக்கிட சிற்பி தேவை,
உன் உள்ளத்தினை
செதுக்கிட யாரும் தேவையில்லை,
சிற்பியும் நீயே, சிலையும் நீயே !
◆ இனிப்பைத்தான் ஈக்கள் மொய்க்கும்
இரும்பினை அல்லவே !
உழைப்பை நம்பிடு,
உன்னைப் போன்ற
வலிமையான மனிதன்
உலகில் யாருமில்லை !
◆ எவரிடம் வேலை கேட்பது
என யோசிக்காதே !
யாருக்கு வேலை கொடுக்கலாம்
என யோசித்தபடியிரு !
உன் சிந்தனை எல்லையை
உலகமெலாம் சிறகடிக்க விடு !
◆ நாளைய பொழுது மட்டுமல்ல
நாளைய உலகமும் உனதாகும் !